KERVAN

 

                            

giden günlerinin kervanı 

yüzer ağır ağır düşlerinde 

seslenir tekerler tatlı bir haykırışla  

sokakların, evlerin, fabrikaların arasında 

çöllerinde deli koro 

sürüklenen çapa  

bırakır izini karamsar notalara 

 

bilinir gizlerin kervanı 

hüzne dönen gülümsemelerin adasında  

dinlenir adımların düşlerinin gölgesinde  

tedirgin kuşların kanadında  

uçuşan sonbaharda sezinlenir 

sıkı sarılmalarının izi 

 

üretilen harflerin aşklarına tutunur 

kavuşulamayan annenin sevgisiyle 

narin bir kazma yüreğine vurulur 

açık yaralarında hazinen üşür 

bir çalıntı raporuna yazılır 

 

umutsuz kervan yüküyle  

sokakların, evlerin, fabrikaların arasında 

harflerin sözcüklerini kazır 

çırpınan yapraklara tarihin yazılır 

 

fabrikada işçinin asgari ölümü 

kalemine bulaşır makine yağı 

bir aşk temizler ancak ruhunu 

 

yoksa gidenlerin torbası elinde  

sağaltamazsın dar sokaklarını 

 

bir yaba ararsın savuracak küllerini   

                                                             K:A