sayar ölüleri
seviyor sevmiyor
papatya falı
kayıtsızlıkla beslenir ölü seviciler
donuk yüzünde
gülüşler gömülü yarıklarında
kan damlar sarkıtlarından
yoruldu kabilem utandı
yıkılan yıkılan hayaller
bu taştan maketler
mezar olamaz ellerime
zamanın yelesinde emek
nefretin çöl olur
çatlar ya mermerin küle akar
soğuk, soğuk da yakar
çocukların acıbilmez kıkırdaması
her daim bir aşk vardır,
sevginin akan baharından beslenen
doğanın yasasında demlenen
ısıtır yüzleri bir gülüş açar gözlerinde
ölenler ölmez hiçbir zaman
K:A
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder