yaşama dairdi ödevlerimiz
yaşama kurulmuş aklım görmek istemese de
bilirim bakıyorsun köşeden
bir çöp kamyonun arkasında
öylece giden cesedime
yaşamı sevmek
kopan kolda
eteklerinde yaşamı toplayan
annelerin dağılan yüreklerinde
kürt ayrımında
beyaz karanlığında çelik kanatların
aşk bakışlı eşeklerin sırtında
sonbaharın gülüşünün tanesinde
renkli hapishanemizde
sincap tedirginliğinde içimiz
doldurmak midelerimizi ve doyamamak
eşyaları yenilemek, yine yenilemek
zavallı kibrimiz karşısında küçülmek yine küçülmek
bağırdıkça büyüyememek
tıpkı yaşamak
aslı kahreden yaşamak
yaşama dair tüm sanılarımı silerek
atıldım dünyanın çöplüğüne
geliyorum
bekle beni karanlığında
dört elle sana sarılarak geliyorum
boşlukta uçuşan umutlarımla
kocaman gözlerimle
sararan yapraklarımla
sağ olmayalım artık
karanlığına diktim gözlerimi
bir mültecinin gidişi gibi geliyorum
K:A
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder