yok artık

 

 

 

 

 

 

 pastoral

ormanlar

denizlere

akan

ırmaklar

yok artık

 

gömdük  lirizmi

betonluk

 

zehirledi kuşları

suskunluk

 

son ağıtını yaktı hayatın

teslimiyet

 

yok artık

çiçekli gülüşlerimiz

bir bencil dünya

bir bencilleyin

 

yandık

 

unutan son sözünü

ya da utanan

yalan şiiri de

yok artık

 

yandık

yeşerir mi dünya

hangi kazıda buluruz umudu

var mı yoksa

“yok artık”

 yok mu

 

K:A