ekimin marşı

 

 

 

 

 

 

 

 gelmekte olanın gümbürtüsüyle

yeni bir dünyayı inşa etmek üzere ayağa kalkan emekçiler

barış emeğin gür sesi

aktılar sokaklarından kentin meydanlarına

üzerlerinde umudun son bahar yaprakları

çıp çığlık seslendiler “ayağa kalk”

 

kendine küskün insanlık

omuzlarını silkti çocukça

 

kalmayacağız

 

 

 

 

 

 

aramızdan öyle neşeli,

öyle mutlu,

gururlu ayrıldınız

ki,

yaşamak

biraz mahçup,

ekim

 

                                          

 

 

  

                                                                    Şebnem'e

 

Yaşam gülüşünde gizli

bir ekim ayında çaldı soysuz!

 

bütün insanlığa bir armağan gibi sunuldun

şimdi, ne kadar acıysa gülüşüne bakmak

o kadar tutkuyla bağlandı hayat barışa

 

göz yaşı ve alınteri işler seni,

özlem çağırır aşkları

bir çığ damlasına asılı hayatımız

özgür günlerin serinliği

yeşilin parıltısı

baharın adısın

 

gülüşündeki ateş çalınır mı

dağıldın tüm evrene,  serinliğinle

sana bağlandı tüm hayaller

 

çoktan tutuşturdu bir yangını ateşin...

yaşamlarınızı içimize katarak

ekim ‘yeniden’ oldu çoktan

                                                    K:A